Sacha Molhuysen - Herinneringenboek - Omhuld door Liefde

Oproep

Lieve familie en vrienden van Sacha,

Tijdens de prachtige emotionele uitvaart kwam heel treffend naar voren hoeveel warmte en liefde Sacha altijd uitstraalde en hoeveel zij er belangeloos en vol overgave van gaf. Eigenlijk werd iedereen die zij ontmoette tijdens haar veel te korte leven 'aangeraakt' door haar stralende persoonlijkheid, niet in de laatste plaats door haar openheid en oprechte geïnteresseerdheid.

Nu hebben wij het plan opgevat om een herinneringenboek samen te stellen. Een boek waarin alle kanten van Sacha belicht worden. Van haar jeugd tot aan haar laatste periode thuis in Tervuren. Dit boek zou vooral een grote steun kunnen zijn voor de kinderen. Het zou zo fijn zijn als zij nu -en in latere fases in hun leven- kunnen lezen over het leven van hun moeder. Over wat hun moeder dacht, hoe zij reageerde, wat zij belangrijk vond in het leven en wat niet.

Het thema van haar uitvaart ; 'omhuld door liefde' staat voor het gevoel waarnaar zij altijd op zoek is geweest. Onze vraag aan u is, of u haar dierbaren voor nu en later nogmaals wil omhullen door liefde door een bijdrage te leveren aan dit herinneringenboek, compleet gewijd aan Sacha Molhuysen, onze Sa?

We zouden het enorm op prijs stellen als u ons uw dierbare herinneringen aan Sacha zoals u haar kende, in de vorm van een verhaal, verslag, uitspraken en foto's zou willen mailen naar: jet_fischer@yahoo.com of inge.borg@telenet.be.

Het boek zal t.z.t. worden gepubliceerd op Sacha's site : http://www.sachakinderboeken.info
U kiunt op de hoogte blijven via haar blog : http://www.bloggen.be/icitervuren

Mocht u liever uw bijdrage per post versturen, het adres is :
Ingeborg Dashorst
Boslaan 28a
3050 Oud-Heverlee
België

(de originelen zullen, indien gewenst, naderhand naar u worden teruggestuurd of aan Jan Dirk worden overhandigd)

Mocht u heel persoonlijke verhalen hebben, die u wel met Jan Dirk en de kinderen wilt delen, maar niet in het boek wilt laten opnemen, mailt u hem dan gerust rechtstreeks.

Veel dank voor uw bijdrage aan een onbetaalbare herinnering aan Sacha.

Met lieve groet,

Jet en Ingeborg

Joeri Sterckx - GBS Tervuren

Liefste Sacha, Jan Dirk, Bas, Lara, David en familie

Mijn eerste schooldag als directie van GBS Tervuren op 1 september 2008 zal me altijd bijblijven.
Een hele groep enthousiaste kinderen, leerkrachten en ouders die het schooljaar willen inluiden.
Een stralende zon en zelfs een ruiker bloemen zorgden voor nog meer kleur die dag.
Enkele dagen later kom je met me kennismaken samen met Jan Dirk. Jullie hadden graag een gesprek ivm Bas, Lara & David die op onze school groter worden.
Je woorden, je positieve ingesteldheid van die dag zal ik nooit vergeten. Je sprak over je ziek zijn waar je met volle moed tegen ging strijden. Je kracht om te vechten die voorbije jaren is een voorbeeld voor ons allemaal.
Die positieve noot probeer ik over te nemen bij kleine (eigenlijk banale) situaties in mijn leven. En echt waar, het is een kracht die je verder helpt.

Je straalde iedere dag bij het afhalen van je kinderen op het schoolplein. Je kwam met heel veel plezier je Gouden kerstboomkaart vertellen tijdens de kerstperiode in de klassen. Je zachte uitnodigende stem, zalig.

Je was een betrokken mama (voorlezen van boeken, kriebelmama, uitwerken van een schrijfworkshop tijdens de boekenweek ...) Je was ook de drijvende inspirerende kracht achter ons vorig jaar verschenen schoolkrant, speciaal ontworpen voor en door de kinderen van het 6de leerjaar als afscheid van hun basisschoolloopbaan.

Je deed dit alles met overgave en enthousiasme.

Zo vertelde een collega me dat je op de 1ste vergadering die je met haar deed, vroeg of die meeting niet kon doorgaan op een terrasje met een bakje koffie ipv in dit sombere lokaal. Dat was zo typisch aan jou … je aandacht voor gezelligheid en sfeer.

Voor de klasgenoten van je kinderen was je een levenslustige mama, altijd klaar om leuke dingen te doen.

En voor Bas,Lara & David stond je er altijd. Je kende je kinderen door en door. Ondanks je ziek zijn wou je hen met volle overgave en gedrevenheid begeleiden in hun groter worden.
Je wou hen laten genieten van het leven. Zo gaf je hen vorig schooljaar elk om beurt een verwendag met mama alleen. Hier hebben ze “vollenbak, zoals wij zeggen “ van genoten.
Ook je ziekte was bespreekbaar. Hiervan getuigt het intense interview dat ik mocht lezen dat je samen met je kinderen afnam.

Je huisgenoten zijn terecht trots op zo’n vrouw en mama.
De laatste keer dat ik je aan de lijn had was een tijdje geleden.  Je lag in het ziekenhuis, aan je stem toen hoorde ik dat je moe was, je ging krachtig verder, je maakte de opmerking dat we elkaar hopelijk gauw op het schoolplein mochten ontmoeten.
De voorbije weken kreeg ik verslag via je blog, je man, Lara en David.
Van deze periode heb ik maar enkele woorden die je hopelijk duidelijk maken hoe ik het voel: TROTS mag je zijn op jezelf en op jullie gezin!!!! Wat julllie doen, gedaan hebben, hoe jullie dit doorleefden is niet met veel woorden te beschrijven.

TROTS is mijn woord hiervoor.

Ik wil je bedanken voor de tijd die ik samen met jullie heb mogen beleven.

Speciaal voor Jan Dirk, Bas, Lara & David jullie weten me wonen!

Dankjewel

17 april 2010

Ingeborg - Vriendin - België

Lieve Sacha,

Ik weet dat je iets met cijfers hebt, dus laat ik er maar meteen een datum in knallen :
31 januari 2003. De dag dat we elkaar ontmoetten. Heb er nog geen berekeningen op losgelaten, maar de sterren stonden zeker goed. Dat kan niet anders. Want … dat was de dag dat jij en ik bij het 1e kopje koffie meteen al een ‘klik’ hadden. Allebei Nederlands, allebei idolaat van onze kinderen (David was net 2 weken) en allebei open en lekker positief. Het duurde niet lang of we waren echte goede vriendinnen. En onze jongens beste vrienden.

Hoeveel kopjes koffie, thee, glazen wijn en liters water hebben we samen niet gedronken? Hoeveel intieme gesprekken hebben we niet gevoerd? Te veel om op te noemen. Ik mis ze! Jij was zo’n heerlijke gesprekspartner, ook omdat je nooit ‘lelijk’ over iemand sprak. Dat kon ik altijd zo enorm waarderen. Zalig was ‘t om weer ‘ns iemand te treffen die oprecht lief was.

Als je me vraagt om een lijst te maken met woorden die jou typeren, dan komen de woorden ; oprecht, warmte, liefde, lief, mooi, geïnteresseerd, onconventioneel, sociaal, levenslust, optimisme, doorzettingsvermogen, vrolijk, moed, kracht en hoop hoog genoteerd binnen!

Tijdens je uitvaart heb ik zoveel mooie verhalen gehoord. Heel veel wist ik gelukkig al uit je eigen mond, maar op e.o.a. manier kan ik nu soms zo intens verdrietig worden van het feit dat ik daar een paar dingen heb gehoord die ik nog niet wist. Verdrietig, niet omdat het erge dingen waren, maar omdat ik je er nooit meer zelf naar kan vragen:
- kon je echt zo goed pianospelen?
- heb je echt zo hoog gehockeyd?

Dat ik er niet meer met je over van gedachten kan wisselen. Dat vind ik bijna niet te verkroppen.

In de tussentijd blijven we met een grote groep gewoon lekker doorkoken voor allevier jouw lievelingen. Met veel plezier trouwens! Het is prettig om iets te kunnen doen. Die praktische dingen geven lekker veel houvast. Dat vind ik heerlijk. Van de week heb ik lekker in jouw keuken staan koken. Kinderen lekker aan het spelen. Dat was fijn. Ga ik binnenkort weer doen. Zalig om een spelletje met ze te spelen, om ze te horen lachen, balletje over te gooien en te kletsen over school en voetbal.

Wat een smsjes hebben wij elkaar gestuurd in die jaren! Jij was er al vroeg bij wat dat betreft. En wij pikten dat ook allemaal snel op. Ideaal middel om lekker up to date te blijven van elkaar en om elkaar aan te moedigen , te feliciteren of te troosten. Ik bewaar de laatste smsjes. Zo dierbaar!

Wat ik ook heel erg leuk vond, is dat ik je website heb kunnen maken voor je. Je boek betekende veel voor je. En terecht! Dat heb je maar mooi voor elkaar gekregen. En ik ben blij dat ik jou blij kon maken met een bijbehorende site.

En dat je ondanks je zoveelste kuur toch op mijn feest in Nederland kwam! Onvergetelijk! Fantastisch! En dat je erbij was toen Bas, Max en Tex meededen met de Energizers aan de legowedstrijd! Ook onvoorstelbaar dat je daar nog energie voor kon opbrengen! Ik weet het, dat waren juist de dingen waar jij energie van kreeg.

Wat ons ook altijd gebonden heeft is de Boekenclub. Jij was altijd zo ‘in to it’. Elke keer als ik een onbekend/moeilijk woord lees denk ik aan jou. Dan kwam jij namelijk bij de boekbespreking met een lijstje aan waarop ze allemaal stonden met een woordje uitleg erbij. Zelfs als je je beroerd voelde, bleef je komen. Als je maar enigszins de kans zag om erbij te zijn, was je er. Puur op karakter. Want God, wat had jij een sterk karakter. Een levenswil, een positiviteit en optimisme. Je klaagde nooit. Soms was je wel even heel erg boos. Dat luchtte best op denk ik. Maar het duurde nooit lang. Je gebruikte je kracht om daarna weer vol goede moed verder te gaan. Met ons (vriendinnen) ging je om alsof ‘dat ene’ soms gewoon niet bestond. Je wilde er niet de hele tijd mee geconfronteerd worden en vond het veel belangrijker op die momenten om ons te vragen : ‘hoe gaat het eigenlijk met jou?’ ‘Zeg Ing, heb je al ….’ ‘Zeg Ing hoe gaat het met?’ ‘Leuk Ing die rok, wit zou er ook leuk op staan’.

De kleine gewone simpele dingen in het leven waren je zoveel waard. Je was altijd zo oprecht geïnteresseerd. Zo vol warmte. Dat vond je trouwens ook zo pijnlijk en verdrietig aan je ziekenhuisbezoeken, dat het allemaal zo onpersoonlijk was. Zo koud en kil. Zo 180 graden anders dan jij.

Als er iets georganiseerd moest worden, ging dat ook vaak van jou uit. Een weekendje weg, een dinertje met de boekenclub om lustrum te vieren etc. Samen met Mariëtte regelde je dat. En dan alle gelezen boeken in een lijstje zetten, boekenlegger erbij etc etc etc. Mijn God wat mis ik je.

Soms zou ik willen dat ik makkelijker kon huilen om het gemis. Want ik mis je verschrikkelijk. Het wordt elke dag een beetje meer ipv minder. Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt. Daar vertrouw ik ook wel op. Zo zal het ook zijn. Maar nu is het pittig. Het zit daar de hele tijd, maar het komt er niet uit. Af en toe als ik een mooi nummer op zet, gaan de sluizen open en dat lucht enorm op. En ik praat veel tegen je. Zoals ik je beloofd heb! Dat helpt ook. Ik had nooit zoveel met ‘naar een graf gaan’. Maar dat is veranderd. Ik ga regelmatig naar je toe. Je ligt daar op een mooi plekje.

En als ik het er al zo moeilijk mee heb, hoe moeilijk moet het dan niet zijn voor Jan Dirk, Bas, Lara, David, Ilona, je schoonouders en zo veel meer dierbaren van jou. Het lijkt op dit moment praktisch onmogelijk om ’t allemaal een plekje te geven. Maar toch zal ze dat lukken. Je kinderen zijn evenwichtig, gebalanceerd en staan goed in de wereld. Je hebt ze geweldige dingen meegegeven! Zij gaan het redden. Dat ben ik absoluut van overtuigd. Maar de tijd doorkomen, de tijd die alle wonden heelt, dat is een zware en moeilijke opgave voor hun.

Ik ben heel dankbaar dat ik je vlak voordat je ons verliet nog heb gesproken. Ik ben zo blij dat ik je nog eens heb kunnen zeggen hoeveel ik van je hou. En om je belangrijke dingen te vragen; of je bang was om te sterven bijvoorbeeld en of ik nog iets voor je kon doen (wees gerust, ik zal het allebei goed in de gaten houden!). Ik ben heel blij dat jij overal zo open over was. Dat maakte het voor mij/ons een stuk makkelijker en draaglijker. Het is toch wel verdrietig om je te realiseren dat ik je eigenlijk meer ziek en bezorgd (dat laatste veelal in stilte, dappere Sas) heb meegemaakt dan gezond en zonder beslommeringen. Pijnlijke conclusie. Om dát wat we gemist hebben, maar vooral omdat het betekent hoeveel je voor je kiezen hebt gehad.

Lieve Sacha, ik dank je, uit de grond van mijn hart, dat je mijn vriendin bent. Ik praat nu bewust niet in de verleden tijd. Want in een bepaald opzicht ben je er nog. Zo voel ik dat. Gelukkig!

Ik heb kort nadat je overleed mijn GVB gehaald. En het allereerste wat ik dacht was: potverdomme, dat kan ik nooit meer met Sas doen. Want wat hebben we toen genoten hè, op de driving range. Dat was de laatste keer dat ik je echt gelukkig zag. Een prachtig balletje slaan met de zon op je gezicht en zo blij dat je daar stond, zo blij dat je het nog even kon… De mooiste foto van de slideshow op je uitvaart (en er zaten echt heel wat beauty’s tussen) vond ik die op de berg met je armen hoog in de lucht. Zo Sacha, zo stralend en zo in the winning mood. Je hebt zo hard gestreden, zo hard. Je hebt alles gegevens wat je had. Je hebt alles eruit gehaald wat er in zat. Je kunt trots zijn op wat je allemaal bereikt hebt en wat je hebt bewerkstelligd. Je bent een absolute kanjer.

Lieve Sacha, aloha meisje, ik zal je nooit vergeten. Ook je raad en advies niet. En ik blijf altijd tegen je praten!

Je dankbare vriendin,

Ing